SI CUNTA ‘GIRU … A VILLA RA BARUNISSA

‘Nto 1753, supra i rresti i n’antica villa gentilizia, cosruiru sta casa chi, all’iniziu, era ra nobili famigghia ri Trunfiu. Tanti misteri e fatti scuri si mmucciunu arretu e mura i sta villa, chi fu bbandunata ‘nto 1943 e chiamata “casa ri fantasmi”, pirchì srani cosi succirijunu dda intra. Tanti chi, parecchia genti, rici chi vitti l’umbra i nu masculu siccu, vistutu i niru, chi runzava ammenzu e stanzi vecchi chi carivunu a pezzi; autri rinnu chi sintiru nu pianoforti sunari e na vuci chiamari “mamma”. Ma partimu cu sta storia chi ‘nd’avi assai i brividu e misteru supra r’idda. Tommasu Trunfiu, muragghia r’oru e eroi i guerra, fu mmazzatu a Spalato ‘nto 1920 e lassau ccussì a mugghieri Maria  e tri figghi, Vicenzu, Rosa e Mariettina, mi campunu suli ‘nti sta vecchia casa a Riggiu. Pochi anni ropu i tedeschi chi erunu trasutu ‘nta città si vuliunu ‘mpossessari i sta casa, pirchì era ‘nti na posizioni srategica. E ‘nci rinisciru pirchì certi ufficiali nazisti ddivintaru l’amanti ri figghi fimmini. Vicenzu, era l’unicu masculu  ra famigghia, ma si rici chi fussi ill’autra sponda, eppi chistu chi a ddi tempi era nu disonori, so mamma Maria u trattava mali pirchì non era masculinu. Quandu carchirunu trasiva ‘nti dda casa, stu figghiolu si mmucciava ‘nta so stanza mi sona u pianoforti. A mamma, c’un carattiri forti e duru, e so figghi ‘nci dessi n’educazioni assai bigotta, chi si rrifaciva supa all’ideali i na nobiltà chi oramai non c’era cchiù, e suprattuttu supra a na venerazioni esagerata versu u maritu, mortu e bbonu aund’era, Tommasu.

U 19 febbraiu ru 1943, Vicenzu, sulu ‘ndi dda casa,’ncucchiau ‘nti na stanza tutti i cosi ru patri: fotu, libri, armamenti e tuttu chiddu chi truvau, si passau i supra e supra i cosi tantu ogghiu i bergamottu e si ressi focu cu tutti ddi ricordi. Muriu cusì, tragicamenti ‘nta ddu tremendu ‘ncendiu chi distruggiu parti ra villa. Vicenzu, prima mi mori, rassau nu fogghiu chi diciva ssi pochi paroli: “e carnefici i me patri i me cinniri” (ai carnefici di mio padre le mie ceneri).

Si rici puru chi sta morti fu n’omicidiu, fattu ra famigghia cu ll’aiutu ill’amanti ri figghi pi cumbigghiari a sranizza i Vicenzu.

‘Nc’è cu rici chi a famigghia Trunfiu  bbandunau pi sempri a casa e Riggiu, ‘nc’è cu rici chi ddu fimmini stessuru ‘nti nu palazzu vicinu o casteddu e si chiuriru suli ‘nti dda casa finu a quandu muriru. Resta ccussì ‘nta ll’aria n’aloni i misteru supra a sta storia, ra Villa ra Barunissa, chi tutti chiamunu “A casa ri fantasmi”.

[… da un ritaglio di giornale]

NB: I nomi utilizzati nel testo sono di pura fantasia.